NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO (A)

Kiedy Jezus ukazuje się swoim uczniom po zmartwychwstaniu, są oni jeszcze zszokowani, przestraszeni i niedowierzający, mimo że niektóre kobiety spotkały Go zmartwychwstałego, a Piotr i Jan widzieli pusty grób. Jezus przychodzi do nich i nie potępia ich, wręcz przeciwnie, oferuje im mesjański pokój, pokazuje się żywy i ich posyła. Jak Ojciec Go posłał, tak teraz On posyła swoich uczniów. Najpierw jednak tchnie i mówi do nich: „”Weźmijcie Ducha Świętego”. Grecki czasownik, przetłumaczony jako dmuchać lub tchnąć, jest tym samym, który znajdujemy w Biblii w rozdz. 2, w. 7 Księgi Rodzaju, kiedy Bóg, po ulepieniu człowieka z prochu ziemi, tchnął w jego nozdrza tchnienie życia i człowiek stał się istotą żywą. W tym geście Jezusa wylanie Ducha przypomina stworzenie: jest to nowe stworzenie.

W Ewangelii Jana zmartwychwstanie i dar Ducha są jednym i tym samym wydarzeniem: człowiek, otrzymując Ducha Świętego, rodzi się na nowo wchodząc w jedność z Bogiem. Tak jak dla świata żydowskiego święto Pięćdziesiątnicy jest celebracją daru Tory (tj. Prawa), tak Duch Święty wstępuje w uczniów właśnie w dniu Pięćdziesiątnicy i zapisuje w ich sercach prawo Miłości. Spełnia się proroctwo Jeremiasza: „Umieszczę swe Prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu…”. (31,33). Jest to prawo Miłości, przebaczenia, sprawiedliwości, która staje się usprawiedliwieniem (czyli miłosierdziem), jest to wewnętrzne prawo, gdzie Duch jest sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego planem miłości (Flp 2,13).

Dary, które przyniósł nam Pan Jezus, takie jak miłość, radość, Duch Święty…, wszystkie wypływają z przebaczenia! Jesteśmy wezwani, aby być przedmiotem Bożego przebaczenia i kanałami przebaczenia dla innych. Dobra Nowina nie kończy się na Wielkanocy, ale obejmuje Pięćdziesiątnicę, dar Ducha Świętego, bez którego nie możemy należeć do Chrystusa, a tym samym być Dziećmi Bożymi.

Otwórz się więc na Ducha Świętego i doświadczaj radości nie tylko z otrzymania przebaczenia, ale także z przebaczania!