III NIEDZIELA WIELKANOCNA

Gdybyśmy mieli podsumować jednym słowem dar, jaki daje nam Jezus, moglibyśmy naprawdę powiedzieć: przebaczenie! To przesłanie zbawienia i radości rozprzestrzenia się „począwszy od Jerozolimy”! To nie tylko miasto, to sanktuarium, to sam ołtarz, na którym Syn Boży został złożony w ofierze i po trzech dniach zmartwychwstał.

Aby głębiej zrozumieć tajemnicę Jerozolimy, należy powiązać ją z innym symbolicznym miastem: Babilonem. Dla Biblii nie są to tylko dwa miasta, ale dwie koncepcje teologiczne i dwa przeciwstawne światy, w dualizmie, który będzie trwał, dopóki jedno z nich nie zniknie! Słowo Babilon pochodzi od hebrajskiego babel i aby je zrozumieć, musimy cofnąć się w czasie, do momentu, gdy ludzie powiedzieli: „Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak” (Rdz 11,4). Poprzez wielką wieżę chcieli dotrzeć do Boga. Jest to zatem symbol pychy, wyniosłości, arogancji…. Bóg nie zgadzał się z tym planem, dlatego rozproszył ich i zdezorientował, uniemożliwiając im osiągnięcie celu. Dlaczego? Ponieważ nosił w swoim sercu coś innego, coś niewyobrażalnego dla ludzkiego umysłu, wolę, którą można już dostrzec w prośbie skierowanej do Abrahama o złożenie w ofierze syna obietnicy, ukochanego Izaaka. Zgodnie z tradycją biblijną, wydarzenie to miało miejsce właśnie na górze Moria (por. 2 Krn 3,1), czyli w miejscu, gdzie później zostanie zbudowana Świątynia i gdzie ostatecznie Syn Boży zostanie złożony w ofierze: w Jerozolimie!

Babilon zatem reprezentuje ludzkość, która mniej lub bardziej otwarcie chce zająć miejsce Boga i sama się zbawić: ciało, które staje się Bogiem. Z drugiej strony, Jerozolima jest symbolem, który przypomina nam o woli Boga, by zamieszkać w nas, wejść w szczegóły naszego życia, stawić czoła małym i wielkim wyzwaniom, które pojawiają się każdego dnia. Jerozolima-Betlejem reprezentuje ludzkość pokornie oczekującą zbawczego projektu Boga: Boga, który staje się ciałem, Emmanuela.

Niech mentalność Jerozolimy coraz bardziej wzrasta w naszych sercach, a otwierając się na płynące z niej przebaczenie, sami stańmy się kanałami przebaczenia!

O. Giuseppe