XV NIEDZIELA ZWYKŁA (A)
Niedziela 16 lipca 2023
Mt 13, 1-23
«[Jezus] mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: “Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre [ziarna] padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha!”».
(Mt 13,3-9)
Ewangelista Mateusz opowiada, że pewnego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Ludzie zgromadzili się wokół Niego, aby Go słuchać, ale z powodu dużej liczby przybyłych, wsiadł do łodzi i stamtąd nauczał ludzi zgromadzonych na brzegu. Z kontekstu dom-jezioro wnioskujemy, że wydarzenie to miało miejsce w Kafarnaum, a wspomniany dom jest domem Piotra. Z łodzi Jezus mówi do ludzi w przypowieściach, to znaczy używa porównań i podobieństw między rzeczywistością naturalną lub społeczną a rzeczywistością Królestwa Bożego. Najbardziej znaną przypowieścią w tym fragmencie Ewangelii jest przypowieść o siewcy.
Wśród różnych interpretacji tego tekstu, który znajduje się w centrum Ewangelii Mateusza, możemy wziąć pod uwagę interpretację Birgera Gerhardssona, uczonego, który odczytuje tę przypowieść w świetle „Szema Israel”, głównego nauczania Starego i Nowego Testamentu: „Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej i ze wszystkich swych sił„. (Pwt 6,4-5).
W powszechnej interpretacji rabinicznej serce oznacza czystość intencji, stąd wezwanie do miłowania Boga bez fałszywych pobudek; dusza to życie, a w Biblii życiem jest krew (por. Kpł 17,11), tj. miłowanie Boga aż do złożenia świadectwa poprzez męczeństwo; siła to bogactwo.
Gerhardsson, odnosząc tę interpretację do przypowieści o siewcy, rozróżnia dwie kategorie ludzi: z jednej strony tych, którzy nie spełniają wymagań „Szema Izrael”: wśród nich są tacy, którzy nie kochają Boga z całego swego serca (reprezentowani przez drogę), ci, którzy nie kochają Go z całej swojej duszy (gleba skalista) i ci, którzy nie kochają Go ze wszystkich swych sił, ponieważ bogactwa ich przytłaczają (ziemia z cierniami). Z drugiej strony są tacy, którzy spełniają wymagania „Szema Izrael”: to ci, którzy kochają Boga na 100%, tj. całym sercem, duszą i ze wszystkich sił; ci, którzy Go kochają w 60%, całym sercem i ze wszystkich sił, ale nie do tego stopnia, by oddać swoje życie; oraz ci, którzy Go kochają w 30%, tj. kochają Pana całym sercem, ale jeszcze bez oddania Mu do dyspozycji swoich bogactw i własnego życia.
Jezus jako pierwszy wprowadził w życie „Szema Izrael” w 100%; podążajmy więc za Jego przykładem i nie pozwólmy, aby ziarno Słowa Bożego zmarnowało się w ziemi, którą mamy w sobie, ale aby znalazło żyzną glebę, w której wyrośnie i pozwoli nam dawać świadectwo.
O. Giuseppe
