Komentarz do Ewangelii – V niedziela Wielkanocna (A)

Zanim stanie w obliczu swojej męki i śmierci, Jezus przebywa ze swoimi uczniami i kieruje do nich długą mowę pożegnalną, swoisty testament, przekazany nam przez ewangelistę Jana. Wśród różnych napomnień Mistrza jest jedno o ogromnym znaczeniu nie tylko dla uczniów, ale także dla każdego z nas dzisiaj, w każdym dniu naszego życia: „Niech się nie trwoży serce wasze”.

Grecki czasownik użyty tutaj przez ewangelistę to taràsso, który dosłownie odnosi się do wzburzonych przez burzę wód. Mistrz doskonale zdaje sobie sprawę, że niejednokrotnie z powodu różnych pokus, ataków czy trudności nasze serce jest niespokojne, a w naszym wnętrzu doświadczamy braku pokoju, dlatego daje nam dzisiaj imperatyw: niech nie burzą się wody twego serca, niech to, co cię otacza, nie zakłóca twojego stanu ducha, niech twoje życie będzie w pokoju, niech twój wewnętrzny świat nie będzie podatny na zranienie. Ale oprócz tego imperatywu Jezus pokazuje nam również rozwiązanie: mieć wiarę w Boga i w Niego! Wiara zawiera w sobie wymiar zaufania: jest to wiara przyjaźni, oddania się w ręce Ojca i Jego Syna.

Nie pozwalajmy się więc niepokoić zewnętrznym okolicznościom, ale codziennie doświadczajmy obecności Jezusa i składając nasze życie w Jego ręce pozwólmy, by rosło w nas zaufanie do Niego. A co jeśli wody staną się niespokojne? Obudźmy Pana poprzez naszą modlitwę! On na pewno jest w łodzi z nami, nie zostawił nas samych. On przywróci w nas pokój i poprowadzi łódź naszej rodziny, naszej wspólnoty, Kościoła… na spokojne wody.