III Niedziela zwykła (C)

Rozdział 61 księgi proroka Izajasza, który Jezus ogłasza w synagodze w Nazarecie, zawiera proroctwo odnoszące się do Mesjasza Izraela, pomazańca, który jest posłany, aby zapowiadać i głosić wolność więźniom i uciśnionym, przejrzenie niewidomym…. Na końcu cała misja jest podsumowana w jednym zdaniu: „abym obwoływał rok łaski Pana”.

Jezus stwierdza, że proroctwo to wypełnia się „dzisiaj”, tym samym ogłasza przed swoim ludem, że to On jest Mesjaszem, wyznaczając w ten sposób decydujący moment w historii.

Ale co należy rozumieć przez „rok łaski”? Aby to zrozumieć, musimy odnieść się do 25 rozdziału Księgi Kapłańskiej, gdzie wyraźnie mówi się o roku jubileuszowym. Pan nakazuje liczyć 7 razy 7 lat, czyli 7 x 7 + 1 = 50! Ten 1 reprezentuje nowe stworzenie. W starożytnym Izraelu w 50. roku następowało wyzwolenie, tzn. każdy człowiek odzyskiwał to, co utracił: swoją własność lub, jeśli był niewolnikiem, wolność.

Fakt, że Jezus przytacza to mesjańskie proroctwo Izajasza oznacza, że wraz z Nim został zainaugurowany eschatologiczny rok jubileuszowy, w którym Mesjasz Izraela przyszedł i powróci, aby odebrać wszystko, co diabeł ukradł Bogu przez grzech! Jezus przyszedł, aby wyrwać nas z rąk tego, który jest silniejszy od nas i który chce nas sprowadzić do niewoli i ucisku, aby oddać nas w ręce Ojca. Dlatego apostoł Paweł mówi: „Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci!” (1 Kor 6,20; 7,23). Grzech sprzedaje nas i oddaje w ręce diabła; łaska Boża w Jezusie Chrystusie, z drugiej strony, zabiera nas z powrotem i przynosi nam doświadczenie ducha Synostwa! Jeśli tego nie doświadczasz, nadszedł czas, aby powiedzieć Panu: „Ojcze, potrzebuję Cię! W imię Jezusa spraw, abym powrócił do Ciebie!”.

O. Giuseppe